Als we het hebben over verduurzaming of een toekomstbestendig voedselsysteem, hebben we het vaak over ‘de wereld redden’ of ‘de natuur beschermen’. Maar is een duurzame wereld eigenlijk niet ook vooral eigenbelang?
De natuur of de wereld hebben volgens mij helemaal geen bescherming nodig. De natuur is altijd in beweging en herstelt zich van onze fouten. Maar wij, de mensheid, hebben het harder nodig dan ooit. Als we niks veranderen aan hoe we nu met ons voedsel en de wereld omgaan, zijn we uiteindelijk zelf de klos.
Is het niet vreemd? Het leven is ons meest kostbare bezit. We hebben er (waarschijnlijk) maar één. Waarom is het niet onze allergrootste prioriteit om dat te beschermen?
Maar in plaats daarvan doen we juist het tegenovergestelde. We eten ongezond voedsel, zitten de hele dag, drinken en roken. We ontnemen elkaar het leven door bronnen als voedsel en water ongelijk te verdelen, waardoor er oorlog ontstaat. En door de bodem uit te putten en de natuur te vergiftigen, brengen we zelfs het leven van onze eigen kinderen in gevaar.
Zou in alles wat we doen kiezen voor het leven niet onze belangrijkste prioriteit moeten zijn?
Als we daarvoor zouden kiezen, dan zou de omschakeling naar een regeneratief en natuurinclusief voedselsysteem voor iedereen logisch worden. Ongeacht of je links of rechts bent, van natuur houdt of duurzaamheid belangrijk vindt. Dan zouden we die keuze alleen al maken uit eigenbelang.
Missie: Don’t die.
Ik heb het niet zelf bedacht, maar Bryan Johnson. Misschien heb je wel eens van hem gehoord? Bryan probeert met op wetenschap gebaseerde protocollen voor dieet, levensstijl en sport zijn biologische leeftijd terug te brengen. En dat lukt hem bizar goed.
Maar Bryans visie gaat veel verder dan zijn eigen hachje redden. Hij ziet dat de mensheid op veel vlakken beperkt is en daardoor het eigen welzijn in de weg zit. Bryan heeft hoop dat slimme protocollen met behulp van AI, onszelf, elkaar en de aarde kunnen redden, omdat zij slimmere beslissingen zullen nemen voor ons welzijn dan wij zelf doen.
Bryans visie opent voor mij een nieuw en inspirerend perspectief op de toekomst van de mensheid en een ongekend potentieel aan mogelijkheden. Maar het zet vooral op scherp waar mijn werk eigenlijk om gaat: ik kies voor het leven.
Wat als we onze taal aanpassen? En het niet meer hebben over de natuur beschermen of de wereld redden? Maar over ‘Don’t die’ – simpelweg ons eigen hachje redden. Zou dat de transitie versnellen?
Wat denk jij?
🌱 Geniet je van mijn verhalen en wil je mijn missie steunen? Neem dan ook je Petje Af. 🌱
ps. Check voor meer info over Bryan zijn site. En deze ultra lange podcast met Bryan vond ik mind blowing.
